Wynagrodzenie pracowniczków medycznych od lat budzi zainteresowanie, kontrowersje, rodzi wiele pytań i wątpliwości.

Dziś przedstawimy tą właśnie tematykę, budzącą również wiele sporów sądowych.

Sięgniemy dziś do ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Głośno o tej ustawie jest również w kontekście wynagrodzeń pielęgniarek.

Dzisiaj chciałabym odpowiedzieć na pytanie, czy ustawa dotyczy także wynagrodzeń pielęgniarek bądź innych pracowników medycznych zatrudnionych w podmiotach prywatnych?

I. Podmioty lecznicze – co to za twór?

Zgodnie z art. 1 ww. ustawy, ustawa określa sposób ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne oraz pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne, zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Podmioty lecznicze to podmioty wymienione w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej. Do takich podmiotów zalicza się m.in. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, instytuty badawcze, fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej. Podmiotem leczniczym jest również przedsiębiorca we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej.

Nie da się ukryć, że najbardziej typowe formy prowadzenia działalności leczniczej to samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej. W Łodzi to, przykładowo, II Szpital Miejski im. dr Ludwika Rydygiera. Instytutem badawczym jest Instytut Centrum Zdrowia Matki Polki.

Z ustawy o działalności leczniczej wynika, że podmiotem leczniczym jest przedsiębiorca, czyli zarówno osoba fizyczna, osoba prawna, jak i jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, wyposażony przez ustawę w zdolność prawną, jeżeli wykonuje działalność leczniczą. To jest ten podmiot prywatny, o którym mowa w tytule wpisu. Przykładowo, Salve Zakład Opieki Zdrowotnej Sp. z o.o. ma obowiązek stosować przepisy tej ustawy.

Wniosek jest taki, że nawet pracownicy medyczni zatrudnieni w prywatnych podmiotach leczniczych powinni mieć wynagrodzenie zgodne z przepisami ustawy.

II. Wysokość wynagrodzenia zasadniczego pracowników medycznych od czego zależy?

Od dnia 2 lipca 2022 r. wynagrodzenie zasadnicze pracownika wykonującego zawód medyczny oraz pracownika działalności podstawowej, innego niż pracownik wykonujący zawód medyczny, nie może być niższe niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustalone w sposób określony w ustawie na dzień 1 lipca każdego roku.

Wysokość tego wynagrodzenia oblicza się tak: współczynnik pracy (zależy od grupy zawodowej, do której zalicza się dany pracownik) mnoży się przez kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Najważniejsze są wspomniane grupy zawodowe – w załączniku do ustawy wymienionych jest ich aż dziesięć. W tabeli wymienia się numer grupy, właściwy dla niej współczynnik i charakteryzuje się wymagania decydujące o zaliczeniu pracownika do danej grupy zawodowej.

Sposób kwalifikowania pracowników do poszczególnych grup zawodowych to temat na inny wpis.

Zainteresowanych do zapoznania się z dokładną treścią załącznika odsyłam do ustawy: https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20170001473.

III. Wynagrodzenie pracowników medycznych – przykłady

Ustawa dotyczy pracowników wykonujących zawód medyczny. Jest to bardzo obszerna kategoria, a do niej zaliczamy m.in. lekarza, pielęgniarkę, położną, ratownika medycznego, a nawet farmaceutę.

Uchwalona jest ustawa o niektórych zawodach medycznych (jeszcze nie weszła w życie), a która ma za zadanie uregulować warunki i zasady wykonywania zawodów medycznych. Do zawodów medycznych, według tej ustawy, zaliczać będziemy m.in.: asystentkę stomatologiczną, higienistkę stomatologiczną, optometrystę, elektroradiologa.

Ustawa ma też zastosowanie do tzw. pracowników działalności podstawowej innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, którzy wykonują pracę pozostającą w związku związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, a którzy są jednocześnie zatrudnieni na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej lub stanowisku analogicznym. Brzmi to dość skomplikowanie, a chodzi, przykładowo, o edukatora do spraw laktacji, higienistkę szpitalną czy rejestratorkę medyczną.

Jak widzisz, zakres zastosowania tej ustawy jest szeroki.

Mam nadzieję, że tym wpisem zachęciłam Cię do zgłębienia informacji na temat wysokości Twojego wynagrodzenia. Jeśli jesteś pracodawcą, miej na uwadze, że Twoi pracownicy powinni otrzymywać wynagrodzenie w wysokości zgodnej z ustawą.


[otw_shortcode_info_box border_type=”bordered” border_style=”bordered” shadow=”shadow-down-left” rounded_corners=”rounded-5″ icon_size=”large” icon_url=”https://e-prawopracy.pl/wp-content/uploads/2016/07/koperta-01.png”]Jeśli masz pytania, potrzebujesz pomocy, indywidualnej konsultacji napisz do mnie na adres: [email protected] [/otw_shortcode_info_box]

Jeśli artykuł był dla Ciebie wartościowy i pomógł Ci pozyskać istotną wiedzę, możesz docenić nasz wkład i „postawić nam kawę”. Oczywiście nie jest to obowiązkowe.

Postaw nam kawę na buycoffee.to
Photo by Patty Brito on Unsplash

    Skorzystaj z porady

    Polecam w 100%! Na Panią Kasię zawszę można liczyć, a i na wiele pytań można znaleźć odpowiedzi na blogu.

    Jakub Mikita Avatar Jakub Mikita

    Gorąco polecam Panią Katarzyne. Fachowa i dokładna porada,( gdzie nawet nie byłyśmy umówione). Odpowiedzila mi od razu na wszystkie pytania jakie mi się nasunęły. Bardzo Pani dziękuję jeszcze raz!

    ewelina domozych Avatar ewelina domozych

    Napisz komentarz

    Twój adres email nie zostanie opublikowany. Zaznaczone pola są obowiązkowe *